News and publications

Stosunek pracy został uregulowany w art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 z późn.) z którego wynika, że praca wykonywana jest pod kierownictwem. Wykonywanie pracy pod kierownictwem oznacza, że pracownik obowiązany jest do stosowania się do tych poleceń przełożonego, które pozostają w związku z wykonywaną pracą – poleceń służbowych.

O umowach prawa autorskiego można mówić bez końca – zagadnienia te wciąż wywołują ożywienie wśród wydawców, a orzecznictwo sądowe w tym zakresie oraz poglądy doktryny zainteresowanie to podsycają. Jedno jest pewne – konstruując takie umowy, trzeba zachować najwyższą czujność, by nie narazić się na negatywne skutki, mogące wypłynąć z niedoprecyzowanych klauzul.

21 maja 2010 roku, godz. 12.00-14.00, Międzynarodowe Targi Książki, Sala Goethego, Pałac Kultury i Nauki, pl. Defilad 1, Warszawa

Zapraszamy do udziału w szkoleniu organizowanym przez Bibliotekę Analiz i Kancelarię Prawniczą Patrimonium. Szkolenie poprowadzi Joanna Hetman-Krajewska, adwokat i radca prawny, specjalista w zakresie prawa autorskiego.

W ramach zakładowego funduszu socjalnego pracodawca ma możliwość dofinansowania urlopu wypoczynkowego pracownikowi lub członkom jego rodziny. Na jakich dokładnie zasadach się to odbywa i czy każdy pracodawca ma obowiązek dofinansowania wypoczynku pracowników?

Czy utrata zaufania do pracownika jest wystarczającą przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę?

Nasz pracownik ma 60 dni zaległego urlopu. Czy możemy wysłać go na urlop, wyznaczając konkretny termin, kiedy ma go wykorzystać? Jak można zmusić pracownika do wykorzystania dwutygodniowego urlopu? Czy można rozłożyć dwutygodniowy urlop na raty – np. po tygodniu w każdym miesiącu czy musi być ciągłość?

Przekazanie praw autorskich - Swojego czasu wykonałem od podstaw pewne dzieło na polecenie i we współpracy z osoba finansującą cały projekt. Osoba ta chce podpisać ze mną formalną umowę zlecenie na obsługę i rozwój tego dzieła. W umowie tej domaga się przekazania praw autorskich oraz praw zależnych na wszystkich znanych polach eksploatacji. Jako twórca chcę zachować prawa do budowy innych dzieł na takim samym lub podobnym schemacie oraz osobiste prawa autorskie.

Czy w trakcie trwania okresu próbnego pracodawca może odmówić udzielenia urlopu wypoczynkowego?

Czy sąd może złagodzić rodzaj zastosowanej przez pracodawcę kary?

Podczas tegorocznych Targów Wydawców Katolickich Biblioteka Analiz oraz Kancelaria Prawnicza PATRIMONIUM zapraszają na konferencję „Umowy prawa autorskiego – problemy praktyczne w działalności wydawniczej”.

Zdzisław Krzemiński

Grzegorz Gozdór

Aby zgodnie z polskim prawem doszło do zasiedzenia nieruchomości, muszą być spełnione przesłanki wskazane w art. 172 k.c. Po pierwsze, osoba musi być posiadaczem samoistnym nieruchomości, a nadto musi upłynąć odpowiedni okres czasu, tj. 20 lat w przypadku dobrej wiary posiadacza, zaś 30 lat w przypadku złej wiary posiadacza.

Umowy prawa autorskiego i ocena ich skuteczności to nieśmiertelny temat rozstrzygnięć polskich sądów. Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z 4 kwietnia 2001 roku zajął się oceną skuteczności rozporządzania autorskimi prawami majątkowymi do utworów mających powstać w przyszłości.

Problematyka utworu pracowniczego ma w działalności wydawniczej niebagatelne znaczenie. Etatowi dziennikarze, redaktorzy, informatycy, graficy, łamacze – to spora grupa pracowników, których owoce działań niejednokrotnie mają znamiona indywidualnej twórczości. W umowach o pracę powinno to znaleźć swoje odzwierciedlenie, gdyż ustawa z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: PrAut) nie przewiduje przejścia na pracodawcę autorskich praw majątkowych do utworu pracowniczego z mocy samego prawa, choć zdecydowanie łagodzi wymogi postawione przez ustawodawcę innym, „niepracowniczym” umowom prawa autorskiego.

Przepisy przejściowe zawarte na końcu ustawy z 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: PrAut) nastręczają szereg wątpliwości interpretacyjnych, a także oporów o charakterze ideowym (chociażby co do instytucji odżycia praw autorskich i praw pokrewnych). Choć orzecznictwo w tym względzie jest jak dotąd nieliczne, wskazuje kierunki interpretacji kontrowersyjnych przepisów.

Dostałam za zadanie stworzenie na kilku kartach swoistego wydawniczego pitawalu — opisu czy choćby wzmiankowania o najsłynniejszych procesach, które „wstrząsnęły” branżą wydawniczą. Zadanie niełatwe, bo jak tu odnieść się do tego całego sądowego bogactwa, tych wszystkich spraw, choćby tylko najbardziej interesujących czy spektakularnych, inicjowanych przez wydawców czy przeciwko nim. Siłą rzeczy musiałam dokonać selekcji — po pierwsze wybrałam sprawy, które: a) wzbudzały najwięcej emocji ich uczestników lub obserwatorów oraz medialnej gorączki lub b) miały wpływ na kształtowanie się interpretacji przepisów oraz wyznaczały kierunki orzecznictwa. Po drugie piszę wyłącznie o sprawach, które toczyły się w nowym systemie prawno-gospodarczym, pomijając szereg dawnych sądowych „afer” wydawniczych, a było ich sporo, głównie konfliktów na tle prawa autorskiego, które — niejednokrotnie będąc przedmiotem rozstrzygnięć Sądu Najwyższego — wywarły piętno na obecnym systemie polskiego prawa autorskiego.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu, będący „bohaterem” tego odcinka, został wydany „pod rządami” poprzedniej ustawy autorskiej, pochodzącej z 1952 roku (dalej: PrAut1952). W ówczesnym stanie prawnym – na podstawie art. 5 PrAut1952 – „reporterskie zdjęcia fotograficzne” były wyłączone spod ochrony prawa autorskiego. Obecnie fotografie reporterskie stanowią przedmiot dozwolonego użytku, o którym mowa w art. 25 PrAut (licencja na rzecz mediów). Rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu to – udana, moim zdaniem – próba zdefiniowania pojęcia „fotografii reporterskiej”, dlatego też zachowało aktualność i warto się nad nim pochylić.

Dorobek nie tylko polskiego, ale i światowego orzecznictwa w zakresie prawa cytatu nie jest zbyt obfity, jeśli nie ubogi. A szkoda, bo w ten sposób wiele problemów związanych z prawem cytatu pozostaje jedynie przedmiotem dywagacji doktryny, nie mając praktycznego przełożenia na sądowe rozstrzygnięcia sytuacji „z życia wziętych”, wyznaczające linię interpretacji przepisów prawa autorskiego, które zarówno na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy, jak i ustawy obecnej rodziły i rodzą szereg wątpliwości. Tym bardziej warto pochylić się nad tymi orzeczeniami, które prawa cytatu wprost dotyczą.