Artykuły

Po pozytywnym przejściu procesu rekrutacji, osoba otrzymała pracę w nowej firmie. Podpisała, wraz z przyszłym pracodawcą, list intencyjny, w którym oświadczyła, że przyjmuje ofertę (umowa o pracę nie została jeszcze podpisana). Dwa dni przed planowanym terminem rozpoczęcia pracy, zrezygnowała jednak z podjęcia zatrudnienia. Czy wobec tego winna jest firmie odszkodowanie?

Prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo, a także po osiągnięciu wieku emerytalnego, jest jednym z podstawowych praw przysługujących każdemu obywatelowi na podstawie art. 67 Konstytucji RP. Renta z tytułu niezdolności do pracy, renta szkoleniowa oraz renta rodzinna zostały uregulowane ustawą z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych .

Umowa zawarta na czas określony, może zostać wypowiedziana dopiero po spełnieniu kodeksowo określonych przesłanek. Umowa taka jest z reguły mniej korzystna dla pracownika, gdyż pracodawca nie ma obowiązku podawania przyczyn wypowiedzenia.

Podstawowym prawem pracownika jest otrzymywanie od pracodawcy, co najmniej raz w miesiącu, wynagrodzenia. Oprócz tego świadczenia pracownikowi przysługują również inne świadczenia zarówno pieniężne jak i niepieniężne.

Zasady tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz gospodarowania jego środkami reguluje ustawa z dnia 4 marca 1994r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz.U. z 1996r., nr 70, poz. 335 z późn. zm.). Ustawa wskazuje, że obowiązek tworzenia Funduszu spoczywa na pracodawcach zatrudniających wg stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Bez względu na liczbę zatrudnionych Fundusz obowiązany jest tworzyć pracodawca prowadzący działalność w formach organizacyjno prawnych jednostek sektora finansów publicznych.

Jedna z naszych pracownic wróciła do pracy po urlopie macierzyńskim. Wcześniej pracowała na pełny etat, obecnie złożyła wniosek o zmniejszenie wymiaru czasu pracy do połowy etatu. Czy jesteśmy zobowiązani uwzględnić jej wniosek, a jeśli tak, to czy możemy na pozostałą po niej połowę etatu zatrudnić pracownika na zastępstwo?

Odpowiadając na zadane pytanie należy wskazać, że od dnia 1 lipca 2009 r. składki na Fundusz Pracy (FP) opłaca się za osoby wymienione w art. 104 ust. 1 pkt 1-3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach… (tj. m.in. za zleceniobiorców, pracowników, przedsiębiorców), które nie osiągnęły wieku wynoszącego co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat - dla mężczyzn. A contrario: składki na Fundusz Pracy, o których mowa w art. 104 ust. 1, nie opłaca się za osoby wymienione w art. 104 ust. 1 pkt 1-3, które osiągnęły wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn.

Prowadzę firmę cateringową, w której dwie osoby wykonują pracę w roboczych dniach tygodnia, a jedna zatrudniona jest w systemie weekendowym. W związku ze zbliżającą się imprezą, którą na zlecenie przygotowujemy, chciałbym zlecić pracownikowi weekendowemu dodatkową pracę w czwartki na okres jednego miesiąca. Czy pracownik może nie zgodzić się na taką propozycję? A jeśli się zgodzi, czy będzie to dla niego praca w godzinach nadliczbowych?

Odpowiedzialności za wykroczenia, zgodnie z ustawą Kodeks wykroczeń, podlega ten, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany. W przypadku popełnienia wykroczenia przeciwko prawom pracownika zgodnie z art. 281 Kodeksu pracy (dalej: KP) odpowiedzialność ponosi pracodawca lub osoba, która działa w jego imieniu.

Zgodnie z art. 151 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. Nr 21, poz. 94 ze zm.), zwaną dalej „kp”, pracą w godzinach nadliczbowych jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy. Praca w godzinach nadliczbowych jest dopuszczalna w razie:
1) konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii,
2) szczególnych potrzeb pracodawcy.

Czy każdy rodzaj działalności gospodarczej ma obowiązek prowadzić rejestrację czasu pracy pracowników?

Stosunek pracy został uregulowany w art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 z późn.) z którego wynika, że praca wykonywana jest pod kierownictwem. Wykonywanie pracy pod kierownictwem oznacza, że pracownik obowiązany jest do stosowania się do tych poleceń przełożonego, które pozostają w związku z wykonywaną pracą – poleceń służbowych.

W ramach zakładowego funduszu socjalnego pracodawca ma możliwość dofinansowania urlopu wypoczynkowego pracownikowi lub członkom jego rodziny. Na jakich dokładnie zasadach się to odbywa i czy każdy pracodawca ma obowiązek dofinansowania wypoczynku pracowników?

Czy utrata zaufania do pracownika jest wystarczającą przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę?

Nasz pracownik ma 60 dni zaległego urlopu. Czy możemy wysłać go na urlop, wyznaczając konkretny termin, kiedy ma go wykorzystać? Jak można zmusić pracownika do wykorzystania dwutygodniowego urlopu? Czy można rozłożyć dwutygodniowy urlop na raty – np. po tygodniu w każdym miesiącu czy musi być ciągłość?

Przekazanie praw autorskich - Swojego czasu wykonałem od podstaw pewne dzieło na polecenie i we współpracy z osoba finansującą cały projekt. Osoba ta chce podpisać ze mną formalną umowę zlecenie na obsługę i rozwój tego dzieła. W umowie tej domaga się przekazania praw autorskich oraz praw zależnych na wszystkich znanych polach eksploatacji. Jako twórca chcę zachować prawa do budowy innych dzieł na takim samym lub podobnym schemacie oraz osobiste prawa autorskie.

Czy w trakcie trwania okresu próbnego pracodawca może odmówić udzielenia urlopu wypoczynkowego?

Czy sąd może złagodzić rodzaj zastosowanej przez pracodawcę kary?

Aby zgodnie z polskim prawem doszło do zasiedzenia nieruchomości, muszą być spełnione przesłanki wskazane w art. 172 k.c. Po pierwsze, osoba musi być posiadaczem samoistnym nieruchomości, a nadto musi upłynąć odpowiedni okres czasu, tj. 20 lat w przypadku dobrej wiary posiadacza, zaś 30 lat w przypadku złej wiary posiadacza.

Wracamy do zagadnień podstawowych, konkretyzujących się pytaniem „gdzie kończy się domena publiczna, gdzie zaś zaczyna ochrona prawa autorskiego”. W kontekście konkretnego dzieła człowieka zagadnienie to sprowadza się do ustalenia czy jest ono na tyle twórcze i indywidualne, że zasługuje na ochronę prawnoautorską. To pytanie i próby odpowiedzi na nie uparcie pojawiają się w orzecznictwie sądów polskich, w tym Sądu Najwyższego, od lat dwudziestych ubiegłego wieku, a więc od kiedy uchwalono pierwszą polską ustawę prawnoautorską (1926 roku). I mimo sędziwego wieku niektórych rozstrzygnięć Sądu Najwyższego w tej materii, trzeba przyznać, że zachowały one aktualność, wyznaczając w dość konsekwentny sposób linię rodzimego orzecznictwa – w kierunku szerokiej ochrony twórcy nawet przy istnieniu nieznacznego poziomu twórczości w konkretnym dziele.