Konsekwencje odstąpienia od wykonywania obowiązków pracowniczych po dokonaniu wypowiedzenia, ale przed upływem okresu wypowiedzenia.

Stosunek pracy został uregulowany w art. 22 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 z późn.) z którego wynika, że praca wykonywana jest pod kierownictwem. Wykonywanie pracy pod kierownictwem oznacza, że pracownik obowiązany jest do stosowania się do tych poleceń przełożonego, które pozostają w związku z wykonywaną pracą – poleceń służbowych przez cały okres trwania stosunku pracy.

Pracownik obowiązany jest wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę (art. 100 k.p.). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, negatywny stosunek pracownika do wydawanych mu poleceń służbowych nie zwalnia go z powinności ich wykonania. Ocena, bowiem, czy zadanie objęte poleceniem służbowym jest w interesie zakładu pracy, należy do kierownika zakładu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.10.1977 r., sygn. akt I PRN 136/77).

W omawianej sytuacji stosunek pracy trwa do końca okresu wypowiedzenia, co w konsekwencji powoduje obowiązek wykonywania czynności wskazanych przez pracodawcę do ostatniego dnia pracy. Odstąpienie pracownika od wykonywania pracy bez usprawiedliwienia stanowi ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych, które wiąże się z szybszym rozwiązaniem umowy a mianowicie -rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia (art. 52 k.p.). Oczywiście mówiąc o ciężkim naruszeniu obowiązków pracowniczych musimy pamiętać o kilku elementach. Po pierwsze działanie lub zaniechanie musi być związane z winą umyślną bądź rażącym niedbalstwem. Po drugie musi ono wyrządzać szkodę np. narażenie na straty pracodawcę.

Po wystąpieniu ww. przesłanek rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia musi nastąpić w terminie miesiąca od uzyskania przez pracodawcę informacji o okolicznościach, które uzasadniają rozwiązanie umowy. Decyzja pracodawcy musi jednak być skonsultowana z zakładową organizacją związkową, która jest zobowiązana do niezwłocznego wydania opinii w tym zakresie.

Należy pamiętać o tym, iż pracownik, który bez usprawiedliwionej przyczyny nie wykonuje swoich obowiązków pracowniczych nie może powoływać się na to, że wypowiedzenie umowy o pracę było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Podstawa prawna: art. 22 k.p., art. 52, art. 100 k.p.,